Değişen odalar, değişmeyen zihniyet

Kalan 72 haftadan bir tanesinin ilk gününe uyandım. Hastaneye gelip yatan hastama bakıp polikliniğe döndüm. Öğlene kadar bir kaç hasta geldi onlarla ilgilendim. Öğlen yemek sonrası, öğlen aralarında oturduğumuz odanın elden gittiğini öğrendik.

Bundan önce sağlık kurulu olan oda, öğlen araları için bize tahsis edilmiş. Daha önceki odaya göre daha küçük olmasının rağmen çay ocağının hemen karşısında olması bir avantaj olarak görülebilir.

Daha önceleri öğlen araları kimsenin pek rağbet etmediği bu toplaşma son zamanlarda hayli ilgi görüyor, o kadar ki küçük odaya geçtiğimiz bugün normalden daha kalabalık olduğumuz için odaya sığmadık.

Değişen odalar, değişen sıfatlar... Bizimle ilgili bir değişiklik henüz yaşanmadı ama önümüzdeki günlerde bir şeyler göreceğiz diye düşünüyorum.

Öğleden sonra da pek hasta gelmeyince çıkışta, akşam basketbol için yer bulabilir miyiz diye Psikiyatristle spor salonuna gittik. 21.00'de salonun boşalacağını ama gelmek istersek nöbetçinin bizim için geç çıkacağını söylediler. İki haftadır spor yapamamanın hırsıyla kabul ettik.

Spor salonu, normalde haftanın neredeyse her saati bir okullara veya antrenman yapan takımlara ayrılıyor. Artvin'de saha sıkıntısı olduğundan böyle bir düzen kurulmuş. Perşembe günleri 19.00-21.00 arası salom bizim, bekleriz...

Çarşıda bir şeyler yiyip odaya döndüm. Biraz dinlendikten sonra yürüyerek salona gittim. Bir saatlik bir ter atmadan sonra evlere dağıldık. Banyomu yapıp yattım.