Artvin'de uzun zaman sonra tanıdık bir yüz

Çarşamba gününün de tatil edilmesiyle hafta iki güne düşmüş oldu. İki günlük bir haftanın pazartesisine uyanmak hiç de zor olmadı. Şehri terk eden yalnız doktorlar değil hastalardır diye de umuyordum. Gerçi günde baktığım hasta sayısı 4'ü geçmiyor evet ama yine de doktorsal bir temenni işte. Bugünle ilgili kafamda ufak bir proje vardı hafta sonundan planladığım.

GoPro kameramla, kameranın pili yettiğince, bir poliklinik günümü fotoğraflamayı planladım. Yani kamera arka arkaya fotoğraflar çekecek, ben de o fotoğrafları video gibi hızlıca oynatıp bir video elde edeceğim.

GoPro, normalde ekstrem sporlar için üretilmiş bir kamera, su altında ve zorlu iklim şartlarında çalışabiliyor. Şu sıralar 3. modeli çıktı, bendeki en eskisi ama gün ışığında harika sonuçlar veriyor. Arka arkaya fotoğrafları birleştirip video yapmaya "time-lapse" veya "photomotion" deniyor. Benim daha önce yaptığım bir örneğini buradan izleyebilirsiniz.

Hastaneye gelip polikliniğime geçer geçmez kamerayı kurdum. Servise çıkıp son tüplü hastamı da taburcu ettikten sonra kahvaltımı alıp polikliniğe döndüm. Kaydı başlattım. Yukarıda yatan hastanın yakını reçete yazdırmak için bir hasta da akciğer filmi çektirmek için geldi. Muayene ettiğim bir hasta olmadı. Öğlene doğru Enfeksiyoncu ve Kalp Damarcı da oturmaya geldi fakat o sırada kameranın pili bitmişti.

Öğlen arasında bir kaç doktor olarak çay odasında buluştuk. Öğleden sonra da pek hasta gelmedi.

Askerden dönüp Artvin Borçka'da göreve başlayacak olan arkadaşım Aydoğan'ın, eşi Yeşim'le Borçka'ya geldiklerini biliyordum, hal hatır sormak için aradım ki meğer Artvin Merkez'delermiş. Hemen yanlarına gittim. Artvin'e geldiğimden beri ilk defa tanıdık bir yüz görmüş oldum, iyi geldi. Saatlerce muhabbet ettik, hasret giderdik. Daha sonra bir şekilde görüşmek ümidiyle ayrıldık.

Aydoğan ve eşi Yeşim

Beni Polisevine bırakıp döndüler. Gündüz çektiğim fotoğraflarla uğraştıktan sonra kaçırdığım diziyi internetten izleyip uyudum.